Tribute To Dato' Onn Jaafar

Wednesday, October 8, 2008

Tribute to Dato' Onn bin Jaafar

Blog khas Tribute To Dato’ Onn Jaafar (http://www.TributeToDatoOnnJaafar.blogspot.com) telah diwujudkan bagi membolehkan segala maklumat dan kajian yang dilakukan dapat dikongsi bersama oleh semua rakyat Malaysia khasnya dan seluruh dunia amnya. Semoga keperibadian Dato’ Onn dalam mewujudkan perpaduan di Tanah Melayu menjadi satu aspirasi bagi mengekalkannya pada masa hadapan dalam menghadapi pelbagai cabaran menjadi sebuah negara bangsa Malaysia.

Blog ini telah dicipta oleh para pelajar UKM iaitu:

Ahmad Ihsan Bin Ahmad Tahir,
Ebby Efrizal Bin Mortadza,
Lau Huei Huei,
Nor Nazira Binti Maulana,
Rozediana Binti Ab. Rahman,
Ili Najat Binti Zulkifli,
Nurhasnida Bt. Che Hamid,
Hanisah Izzati Binti Adnan,
Hazmira Binti Mahayudin,
Wan Muhammad Hafiz Wan Yusof,
Mohd Arrabe' Ahmad Baei &
Siti Farhana Binti Salim

Sunday, October 5, 2008

HILANGNYA SEORANG PERWIRA

Pada tahun 1954, beliau menubuhkan Parti Negara menggantikan Parti Kemerdekaan Malaya. Tujuan penubuhan parti tersebut adalah untuk bertanding dalam pilihan raya umum yang pertama pada tahun 1955. Sekali lagi, partinya gagal mendapat sokongan dan tidak memenangi sebarang kerusi dalam pilihan raya umum. Dalam tahun 1959, Parti Negara telah memenangi pilihanraya Umum Persekutuan dan Dato' Onn dilantik menjadi Anggota Parlimen. Namun begitu, pada Pilihanraya Umum 1959, PM berjaya meraih satu kerusi Parlimen dan empat kerusi Dewan Undangan Negeri. Dato’ Onn menjadi ‘Ketua Pembangkang’ dalam Dewan Rakyat dengan kemenangan ulung Parti Negara ini.

Bagaimanapun, Dato Onn masih berusaha untuk mendapatkan tempat dalam politik. Akhirnya, beliau berjaya mendapat satu kerusi di kawasan parlimen Kuala Terengganu Selatan dalam Pilihan Raya Umum 1959 dengan bantuan parti PAS. Walau bagaimanapun, beliau masih berusaha untuk mendapatkan tempat dalam politik. Akhirnya, beliau berjaya mendapat satu kerusi di kawasan Parlimen Kuala Terengganu Selatan dalam pilihan raya Persekutuan 1959.
Pada tahun 1962, Dato' Onn bin Jaafar meninggal dunia. Pemergian beliau merupakan satu kehilangan yang besar kepada negara kita. Beliau adalah seorang pejuang kebangsaan dan tokoh politik yang terulung di Tanah Melayu, yang berjaya meniupkan semangat kesedaran kebangsaan kepada orang-orang Melayu. Sebagai seorang pemimpin yang berkaliber dan petah bercakap dan berhujah, Datuk Onn telah berjaya memimpin orang-orang Melayu menentang dan seterusnya menumbangkan Malayan Union.

Berita kematian putera Tanah Melayu dan jaguh politik kebangsaan yang ulung itu pada hari ini (jumaat) dalam tahun 1962 setelah berusia 67 tahun diterima dengan rasa sedih dan terharu yang amat sangat oleh rakyat jelata dan pemimpin-pemimpin negara di seluruh negara. Di saat keharuan itu Perdana Menteri, Tunku Abdul Rahman dengan serta merta mengumumkan penghormatan negara kepada jenazah Dato' Onn sebagai mengenang jasa-jasa beliau yang tidak ternilai kepada bangsa dan nusa. Jenazah beliau disembahyangkan di Masjid Abu Bakar Ialu dibawa ke Istana Besar untuk rakyat memberi penghormatan terakhir. Tembakan meriam hormat sebanyak 17 kali telah dilepaskan sebaik sahaja jenazah itu dibawa keluar dari Istana Besar di atas sebuah kereta meriam yang ditarik oleh anggota-anggota Angkatan Tentera Laut Diraja Malaya dengan diiringi oleh 300 orang anggota dan pegawai-pegawai dari Angkatan bersenjata Tanah Melayu dan Timbalan Setia Negeri.johor (johore Military Forces), menuju ke Perkuburan Diraja Mahmudiah. Di samping beribu-ribu rakyat jelata turut mengiringi jenazah Almarhum itu ialah Seri Paduka Baginda Yang Dipertuan Agong, Perdana Menteri, Menteri-menteri Kabinet, Anggota-anggota Parlimen, Menteri-menteri Besar, Speaker Dewan Negara dan Dewan Rakyat, Wakil Raja-Raja Melayu, Pembesar-Pembesar Negeri/Daerah, Wakil Kerajaan Singapura dan Canselor Universiti Singapura.

INDEPENDENCE OF MALAYA PARTY (IMP)

Dato Onn Jaafar adalah Presiden UMNO yang pertama sejak UMNO ditubuhkan pada 11 Mei 1946. Dato Onn berasa kecewa dengan apa yang beliau anggap sebagai dasar-dasar perkauman UMNO dan mengubah dasar perjuangannya daripada “Malaya untuk Melayu” kepada “Malaya untuk Malayan”. Dato’ Onn mencadangkan bahawa keahlian UMNO dibuka kepada semua penduduk Tanah Melayu, tanpa mengira kaum, dan nama UMNO ditukarkan menjadi "Pertubuhan Kebangsaan Penduduk Tanah Melayu Bersatu" .Terdapat pertelagahan dalam Mesyuarat Agung terutamanya mengenai reaksi UMNO terhadap cadangan Communities Liason Committee tentang kewarganegaraan. Ahli-ahli UMNO telah memberi tentangan hebat kerana mereka berpegang kepada Perlembagaan UMNO iaitu hanya untuk orang Melayu sahaja.

Oleh sebab cadangan itu ditentang, Dato’ Onn secara sukarela meletakkan jawatan sebagai presiden UMNO apabila persidangan Majlis Mesyuarat Agung Keenam diadakan pada 25 dan 26 Ogos 1951. Perletakkan jawatan Dato’ Onn ini merupakan satu kehilangan besar kepada kepimpinan UMNO pada saat itu kerana orang Melayu masih berada di tahap ketinggalan dalam semua bidang.

Beliau menubuhkan Independence of Malaya Party (IMP) pada 16 September 1951 sebagai wadah perjuangan politik tanpa kaum dan keturunan. Parti ini dibuka untuk semua kaum di Malaya tetapi lebih mendapat sambutan daripada kaum Cina dan India. Tetapi orang bukan Melayu keberatan memberi sokongan moral dan material kepada Dato’ Onn kerana sikap orang Melayu yang menentang keras dasar “Malaya untuk Malayan”. Mereka sedar bahawa sesuatu pergerakan politik di Malaya mustahil untuk mencapai kejayaan jika tidak disertai oleh orang Melayu. Akhirnya, pemimpin Cina dan India tadi berpaling tadah dan menarik diri daripada menyokong IMP. Selain itu, mereka tidak menaruh keyakinan yang sepenuhnya terhadap dasar “Malaya untuk Malayan” kerana mereka menganggap bahawa Dato’ Onn menggunakan dasar itu hanya untuk menyatupadukan semua kaum bagi menentang dan menamatkan penjajahan di Tanah Melayu. Di sebalik itu, mereka bimbang jika setelah kemerdekaan tercapai, nasib mereka pada masa hadapan tidak terjamin. Dengan itu, IMP lumpuh dan mati dengan sendirinya, terutama dalam Pilihanraya Bandaran Kuala Lumpur 1952. Pada Februari 1954, beliau meninggalkan parti itu untuk menubuhkan Parti Negara bagi tujuan bertanding dalam pilihan raya umum yang pertama di Persekutuan Tanah Melayu pada tahun 1955.

Tujuan dan dasar-dasar Parti Negara tidak bercorakkan perkauman tetapi memperjuangkan kepentingan orang Melayu. Parti Negara menyekatkan keahlian orang bukan Melayu dalam satu percubaan untuk memperoleh sokongan daripada orang-orang Melayu. Tetapi malangnya perubahan sikap dan corak perjuangan baru yang ditunjukkan oleh Dato’ Onn menerusi Parti Negaranya itu tidak mempunyai daya penarik lagi seperti semasa beliau memimpin UMNO dahulu. Jika dahulu Dato’ Onn menubuh IMP untuk mencari sokongan orang bukan Melayu dan mencapai kemerdekaan menurut syarat British, sekarang beliau menubuhkan pula Parti Negara untuk meraih sokongan orang Melayu, bukan lagi untuk mencapai kemerdekaan tetapi untuk menyatupadukan semula umat Melayu. Hal ini adalah untuk mempertahankan hak-hak kebangsaan Melayu supaya keselamatan orang Melayu terjamin. Walaupun demikian, partinya masih gagal mendapat sokongan dan tidak memenangi sebarang kerusi dalam Pilihan Raya Persekutuan 1955. Bagaimanapun, Dato Onn masih berusaha untuk mendapatkan tempat dalam politik. Akhirnya, beliau berjaya mendapat satu kerusi di kawasan parlimen Kuala Terengganu Selatan dan empat kerusi Dewan Undangan Negeri dalam Pilihan Raya Umum 1959 dengan bantuan parti PAS. Dato’ Onn menjadi ‘Ketua Pembangkang’ dalam Dewan Rakyat dengan kemenangan ulung PN ini.

ZAMAN MENUJU KEMERDEKAAN

Malayan Union

Dato Onn pernah bertugas sebagai Pegawai Daerah dalam pentadbiran penjajah British, tetapi kemudian berhenti kerana membantah dasar-dasar jajahan.Antaranya, Malayan Union adalah suatu bantahan yang diketuai oleh Dato Onn.

Malayan Union yang ditubuhkan pada 1 April 1946 selepas Perang Dunia II merupakan sebuah gabungan Negeri-Negeri Melayu dengan Negeri-Negeri Selat (tanpa Singapura) untuk menjadi pengganti British Malaya.
Seawal 1943, kerajaan British telah menubuhkan "Unit Perancangan Tanah Melayu" di United Kingdom untuk menyediakan pembinaan semula Tanah Melayu selepas Perang Dunia II tamat. Unit perancangan tersebut mencadangkan penggabungan Negeri-negeri Melayu Bersekutu, Negeri-negeri Melayu Tak Bersekutu, Pulau Pinang, dan Melaka menjadi Malayan Union, sedangkan Singapura dikekalkan sebagai tanah jajahan yang berasingan.
Rancangan Malayan Union mengekalkan Singapura sebagai suatu tanah jajahan yang berasingan disebabkan ketakutan bahawa penentangan orang Melayu terhadap penyertaan Singapura akan menjejaskan penerimaan rancangan tersebut. Terdapat kesangsian tradisional di kalangan peniaga-peniaga Tanah Melayu bahawa sektor perniagaan Singapura akan menjejaskan kepentingan mereka. Selain itu, pihak British juga takut bahawa pemasukan dasar kewarganegaraan yang liberal akan mengakibatkan ketakutan pemimpin-pemimpin Melayu disebabkan bilangan orang Cina Singapura yang besar. Bagaimanapun, kerajaan British juga hendak menjadikan Singapura sebagai sebuah pangkalan tentera laut untuk operasi strateginya di Timur Jauh.

Kebanyakan buku-buku Inggeris menyatakan salah satu daripada sebab utama untuk pembentukan 'Malayan Union' ialah hasrat kerajaan British untuk menyediakan Tanah Melayu terhadap kemerdekaan. Ia dilihat sebagai satu kewajaran kerana pihak British telah pun menandatangani Piagam Atlantik pada 14 Ogos 1941 yang mengisytiharkan bahawa semua negara-negara dunia berhak untuk menentukan dan memerintah negara sendiri dalam erti kata lain 'Merdeka', Maka, pihak Britain terikat untuk memberikan kemerdekaan kepada Tanah Melayu. Bagaimanapun, banyak pihak di Tanah Melayu ketika itu mempercayai bahawa rancangan itu hanya menukarkan taraf negeri-negeri Melayu daripada sebuah negeri naungan menjadi sebuah tanah jajahan British. Di mana ia dilihat sebagai satu usaha untuk memanjangkan lagi tempoh penjajahan British di Tanah Melayu dengan cara berpura-pura berusaha untuk memberikan kemerdekaan kepada Tanah Melayu, sedangkan kuasa pemerintah Tanah Melayu ketika itu, iaitu sultan-sultan telah pun dilucutkan melalui pembentukan Malayan Union.

Pada 1 - 4 Mac 1946, 41 buah persatuan Melayu telah berhimpun di Kelab Sultan Sulaiman, Kuala Lumpur untuk menghadiri Kongres Melayu pertama yang diadakan untuk menentang Malayan Union yang diperlihatkan sebagai ancaman terhadap hak istimewa orang Melayu dan kedudukan sultan-sultan Melayu. Hasil daripada mesyuarat ini, sebuah badan yang mewakili orang Melayu telah ditubuhkan ketika Kongres ketiga diadakan di Johor Bahru pada 1 Mei 1946. Disebabkan Dato Onn amat aktif dalam gerakan nasionalisme Melayu, kongres itu melantik beliau sebagai presiden pertama.

Pada 1 Oktober 1946, Datuk Onn dilantik menjadi Menteri Besar Johor. Tiga tahun kemudian, beliau meletakkan jawatan untuk menumpukan masanya kepada UMNO. Di bawah kepimpinannya, UMNO berjaya memaksa kerajaan British untuk membubarkan Malayan Union dan diganti dengan Persekutuan Tanah Melayu. Persekutuan Tanah Melayu 1948 mengekalkan kedudukan Raja-raja Melayu dan memperketatkan syarat-syarat kerakyatan, serta memberi hak istimewa Melayu.

Apakah Malayan Union?

Rancangan Malayan Union yang akan melibatkan Negeri-Negeri Selat, tetapi tidak termasuk Singapura, akan terdiri daripada Majlis Perundangan dan Majlis Mesyuarat Kerajaan yang diketuai oleh seorang Gabenor British. Sultan-sultan Melayu masih akan mengekalkan kedudukan masing-masing tetapi dalam bidang kuasa yang sangat terhad, iaitu berkaitan tentang agama Islam dan adat Istiadat orang Melayu sahaja. Sebaliknya pihak British akan terus memerintah melalui sebuah majlis penasihat yang diluluskan oleh gabenor Malayan Union. Kerajaan Malayan Union akan mengambil alih semua aset negeri-negeri Melayu, kecuali aset yang berkaitan dengan agama Islam dan harta peribadi sultan-sultan. Di Pulau Pinang dan Melaka yang tidak mempunyai sultan, Pesuruhjaya Residen akan menjadi ketua pentadbiran. Beliau diberi banyak kuasa dan hanya bertanggungjawab kepada Gabenor. Ini sekaligus menunjukan kedaulatan British di Tanah Melayu. Di mana pihak British bertindak mengawal semua perkara mengenai Tanah Melayu. Dan mereka lebih berkuasa berbanding sebelum pendudukan Jepun.

Skim Malayan Union juga mencadangkan undang-undang baru yang memberikan kewarganegaraan kepada semua orang yang dilahirkan di Tanah Melayu dan Singapura, serta pendatang yang tinggal di sana selama sekurang-kurang 10 tahun daripada 15 tahun sebelum 15 Februari 1942. Semua warganegara Malayan Union yang baru itu akan mempunyai hak-hak yang sama, termasuk penerimaan masuk untuk perkhidmatan awam. Akhir sekali, kewarganegaran Tanah Melayu diberikan kepada semua tanpa diskriminasi kaum dan kepercayaan atau pun turut dikenali sebagai 'jus soli'.

Peringkat memperkenalkan Malayan Union

Cadangan untuk rancangan Malayan Union diumumkan oleh Edward Gent, Penolong Setiausaha Rendah Tetap bagi Tanah Jajahan British, buat pertama kali di Parlimen United Kingdom pada Januari 1944. Wilayah-wilayah Borneo juga dimasukkan dalam rancangan yang asal tetapi pemasukan itu kemudian dikeluarkan daripada cadangan yang terakhir kerana merumitkan cadangan Union yang sudah cukup susah.

Pada musim bunga 1944, Pejabat Kolonial menjemput Sir Harold MacMichael, untuk pergi ke Tanah Melayu untuk mendapatkan tandatangan daripda raja-raja Melayu. Sir Harold Macmicheal bukanlah seorang yang arif tentang Tanah Melayu, beliau tidak pernah berkhidmat di Tanah Melayu. Tetapi kerajaan British yang kerap menerima maklumat salah mengenai Tanah Melayu dan orang Melayu percaya bahawa Sir MacMicheal pernah berkenalan baik dengan beberapa putera-putera dari Tanah Melayu. Pada 3 September 1945, ketika pihak British sedang menjalani pendudukan semula di Tanah Melayu, Kabinet British memberikan kebenaran untuk dasar Tanah Melayu yang baru dan bersetuju dengan misi MacMichael.

Memperoleh tandatangan daripada sultan-sultan tidak sebegitu susah seperti yang dijangka. Mac Michael telah bertindak memaksakan sultan-sultan Melayu untuk menerima cadangan-cadangan pihak British dan tidak memberikan masa untuk baginda-baginda berunding dengan majlis masing-masing, malah Sultan yang enggan menandatangani perjanjian tersebut diugut akan digantikan dengan sultan yang lain di atas tuduhan bekerjasama dengan Jepun semasa Perang Dunia II. Pada 21 Disember, setiap Sultan atau Pemangku Raja telah memeterai perjanjian yang baru dengan Sir Harold MacMicheal. Bagaimanapun, sebilangan daripada sultan-sultan itu menyatakan keraguan terhadap syarat-syarat perjanjian itu, tetapi disebabkan oleh ugutan yang mendakwa baginda-baginda sultan memainkan peranan semasa pendudukan Jepun di Tanah Melayu telah memaksa sultan-sultan itu untuk merelakan Malayan Union untuk menunjukkan kesetiaan mereka kepada pihak British dan mereka juga bimbang akan kehilangan tahta. Tanpa disedari oleh sultan-sultan ini ialah semua perjanjian terdahulu yang mengakui hak kedaulatan sultan-sultan Melayu dimansuhkan. Dengan itu, kepura-puraan pihak British bahawa mereka ingin membantu sultan-sultan Melayu untuk memerintah dihapuskan.

Setelah menerima perjanjian-perjanjian itu, pihak British mendedahkan rancangan Malayan Union dalam suatu Kertas Putih pada akhir bulan Januari 1946.

Gerak balas daripada kaum Melayu

Bertentangan dengan jangkaan British, penduduk Melayu, yang biasanya bersikap lemah lembut dan sering boleh diarah untuk melakukan itu dan ini telah bangun bersama-sama untuk membantah skim yang baru itu. Komuniti Cina dan India juga tidak ghairah dan telah mengkritik sesetengah peruntukan yang terdapat di dalam kertas putih Malayan Union. Pemimpin-pemimpin Melayu dan pesara-pesara British daripada Perkhidmatan Awam di Tanah Melayu telah mengetuai bidasan terhadap rancangan Malayan Union, dan membidas MacMichael kerana menggunakan 'ugutan' untuk memperolehi persetujuan daripada sultan-sultan Melayu. Pegawai-pegawai ini bertindak melobi Tanah Melayu di Parlimen antara bekas pegawai-pegawai Perkhidmatan Awam Tanah Melayu yang mengambil bahagian adalah Frank Swettenham, George Maxwell, R. O. W. Winstedt, Cecil Clementi dan Laurence Guillemard. Mereka turut menulis surat-surat kepada akhbar nasional dan untuk merayu kepada Perdana Menteri United Kingdom agar menghentikan usaha menukar status Tanah Melayu daripada negeri naungan kepada tanah jajahan. Kegiatan seumpama ini mewujudkan tanggapan bahawa terdapat tentangan yang hebat terhadap Malayan Union bukan sahaja daripada penduduk Tanah Melayu malahan daripada pegawai dalaman British sendiri.

Sultan-sultan Tanah Melayu juga telah terpengaruh oleh perasaan anti Malayan Union yang dianjurkan oleh pegawai-pegawai Melayu dan rakyat Melayu. ini mengheret baginda sultan untuk membantah secara terbuka terhadap cara yang digunakan oleh MacMichael untuk memperoleh tandatangan baginda-baginda untuk perjanjian baru itu. Sultan-sultan tersebut menolak rancangan Malayan Union dan cadangan untuk menghantar sutu perwakilan ke London untuk memansuhkan rancangan itu telah disuarakan. Bagaimanapun, sudut pandangan orang Melayu disampaikan dengan lebih berkesan selepas penubuhan UMNO atau PEKEMBAR yang telah muncul untuk menyuarakan bantahan Melayu terhadap Malayan Union.

Pihak British sangat terperanjat dengan perubahan sikap masyarakat Melayu. Selepas pendudukan Jepun orang-orang Melayu telah sedar bahawa pihak British tidaklah sekuat yang di sangka, ditambah pula oleh semangat untuk merdeka yang bertiup kencang dari tanah seberang (Indonesia). Di atas kesedaran inilah Orang-orang Melayu telah bangun bersama-sama untuk menentang cadangan pihak British. Tindakan yang kemas telah dilancarkan melalui UMNO. Negeri-negeri Melayu yang selama ini terpisah dan tidak bersatu telah bangun bersama-sama, malahan sultan-sultan negeri-negeri Melayu juga turut bersama-sama bergabung dengan rakyat Melayu untuk menentang Malayan Union. Satu perkara yang tidak pernah terjadi di Tanah Melayu sebelumnya.

Perjuangan orang-orang Melayu tidak terhenti setakat itu sahaja, orang Melayu turut mengadakan ceramah-ceramah umum di seluruh semenanjung untuk menyedarkan masyarakat Melayu di kampung-kampung. Selepas menerima tekanan yang begitu kuat, pihak British yang masih ingin meneruskan Malayan Union mencadangkan satu jawatankuasa dihantar untuk melihat reaksi masyarakat Melayu. Ahli jawatankuasa tersebut telah terkejut melihat reaksi yang amat kuat dari orang melayu untuk menghentikan Malayan Union. di mana sahaja mereka pergi pasti disambut dengan ribuan umat melayu dengan slogan-slogan anti Malayan Union. Malahan mereka dan Gabenor Malayan Union ketika itu turut bersimpati dengan orang-orang Melayu. Pada akhir lawatan tersebut, ahli jawatankuasa terbabit telah mengambarkan sesuatu yang positif di dalam ucapan mereka. Ramai orang melayu dan UMNO sendiri yakin bahawa Malayan Union akan berkubur.

Penubuhan UMNO

Pada 1 Mac 1946, sebuah Kongres Melayu Seluruh Tanah Melayu (Pan-Malayan Malay Congress) diadakan di di Kelab Sultan Suleiman, Kuala Lumpur. Disertai oleh kira-kira 200 orang wakil Melayu daripada 41 buah persatuan, kongres itu membincangkan pembentukan gerakan nasional Melayu, serta kempen terselaras untuk menentang Malayan Union. Sebuah jawatankuasa dilantik untuk mendraf perlembagaan untuk penubuhan Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu (UMNO).

Pada 1 Mei 1946, Kongres Melayu Seluruh Tanah Melayu Ke-2 diadakan di Johor Bahru. Dalam kongres itu, pembentukan UMNO diisytiharkan dan Dato Onn Jaafar, Menteri Besar Johor, dipilih sebagai Presiden pertama. Kongres itu juga mengisytiharkan bahawa perjanjian-perjanjian MacMichael tidak sah dan mendesak bahawa Malayan Union dimansuhkan.

Pelaksanaan Malayan Union
Meskipun penentangan orang-orang Melayu begitu hebat, kerajaan British enggan menarik balik pelakasanaan rancangan Malayan Union. Sebaliknya, kerajaan British mendesak bahawa Malayan Union dilaksanakan dengan segera supaya Pentadbiran Tentera British yang memerintah Tanah Melayu sejak akhir Pendudukan Jepun dapat dibatalkan.

Malayan Union diisytiharkan pada 1 April 1946 dengan Edward Gent merupakan Gabernor yang pertama. Bagaimanapun, penentangan terhadap Malayan Union adalah sangat kuat sehingga rancangan itu tidak dapat dikuatkuasakan dengan sepenuhnya. Malah pada majlis perlantikan Edward Gent sebagai Gabernor yang pertama majlis tersebut telah dipulau oleh sultan-sultan Melayu. Ia adalah kesan daripada tindakan orang-orang Melayu yang telah berhimpun di luar rumah tumpangan yang didiami oleh sultan-sultan Melayu yang ingin menghadiri ucapara perlantikan tersebut. Ketika itu Orang-orang melayu telah bertindak berkabung dengan cara melilit kain putih pada songkok. Orang-orang Melayu yang berkumpul itu telah menghantar wakil mereka iaitu Dato' Onn Jaafar untuk berunding dengan sultan-sultan agar turut memulaukan upacara tersebut. Melihatkan sokongan rakyat yang begitu kuat mempertahankan tahta mereka, telah menyedarkan sekelian baginda sultan untuk turut berjuang bersama-sama rakyat jelata untuk menggagalkan Malayan Union. Akhirnya, Malayan Union dibatalkan pada 1 Februari 1948 selepas itu untuk mengantikan Malayan Union yang telah gagal itu pihak British terpaksa menurut kehendak masyarakat Melayu yang bertindak melalui UMNO untuk mengwujudkan Persekutuan Tanah Melayu .

Persekutuan Tanah Melayu
Persekutuan Tanah Melayu merupakan sebuah persekutuan 11 negeri di Tanah Melayu. Ia dibentuk pada 31 Januari 1948 oleh sembilan Negeri-Negeri Melayu dan dua penempatan British Pulau Pinang dan Melaka.

Dalam persekutuan ini, walaupun negeri-negeri Melayu menjadi negeri naungan British, Pulau Pinang dan Melaka kekal menjadi tanah jajahan. Seperti Malayan Union, persekutuan ini tidak dianggotai Singapura, yang sebelum ini dianggap sebagai sebahagian dari Malaya.

Pembentukan Persekutuan Tanah Melayu merupakan suatu kemenangan untuk orang-orang Melayu tetapi disambut dengan kecewa oleh beberapa golongan-golongan di dalam etnik yang lain. Bagaimanapun, mereka yang menentang cadangan Persekutuan tidak mempunyai sokongan di Tanah Melayu sendiri. Serta lobi Parlimen dan penyokong-penyokong di London yang telah membantu dalam pembatalan skim Malayan Union. Orang-orang Cina yang berada di Tanah Melayu berasa dikhianati kerana mereka menganggap bahawa mereka telah membuat pengorbanan yang lebih besar berbanding orang Melayu dan merupakan golongan yang paling setia kepada pihak British sepanjang peperangan dengan Jepun. Sesetengah daripada orang Cina yang tidak puas hati kini melihat Parti Komunis Malaya sebagai harapan yang tunggal untuk mencapai sebuah kemerdekaan. Ini didasari oleh pendapat pihak British telah meminggirkan masyarakat cina Tanah Melayu.

Persekutuan ini mendapat kemerdekaan daripada Negara-negara Komanwel British pada 31 Ogos 1957. Pada 1963, Persekutuan tanah Melayu bersama-sama dengan Singapura, Sarawak dan Borneo Utara (yang dinamakan semula sebagai Sabah) membentuk sebuah persekutuan baru bernama Malaysia. Singapura kemudiannya keluar dari Malaysia dan membentuk sebuah republik sendiri pada 9 Ogos 1965.

Pilihan Raya Perbandaran Kuala Lumpur 1952

Pada hari ini 16 Februari 1952, Pilihanraya Majlis Perbandaran Kuala Lumpur telah diadakan. Pilihanraya itu adalah merupakan satu pembaharuan dalam sistem politik dan pentadbiran di Tanah Melayu kerana inilah julung-julung kali sistem pilihanraya diadakan.
Pilihanraya itu adalah untuk merebut 12 kerusi Majlis Perbandaran Kuala Lumpur bagi kawasan-kawasan Sentul, Bangsar, Imbi dan Petaling jaya. Parti-parti yang bertanding dalam pilihanraya itu ialah IMP (Parti Kemerdekaan Malaya), dan Parti Perikatan yang terdiri daripada UMNO-MCA, Parti Buruh Selangor, Persatuan Penyewa-penyewa Rumah dan calon bebas.
Dalam Pilihanraya itu Parti Perikatan telah berjaya memenangi 9 kerusi dari 12 kerusi yang dipertandingkan.

Pilihanraya Majlis Perbandaran Kuala Lumpur ini adalah ekoran dari kelulusan Ordinan Pilihanraya Pihak Berkuasa Tempatan, 1950 (Local Authorities Elections , Ordinance, 1950) yang diluluskan menjadi Undang-undang pada 1 hb Januari, 1951. Mengikut ordinan ini tanggungjawab meluluskan Perlembagaan dan membuat Peraturan (Regulations) terserah kepada kerajaan Negeri dan Negeri-negeri Selat. Bagi Majlis Perbandaran Kuala Lumpur, Baginda Sultan Selangor telah memperkenalkan Perlembagaanya pada 27hb Mac, 1951 dan pada lhb Mei 1951, Perlembagaan dan Peraturan-peraturan Pilihanraya Pihak Berkuasa Tempatan Kuala Lumpur telah diluluskan oleh Majlis Negeri . Di bawah Perlembagaan ini sebuah Majlis yang mengandungi enam orang ahli dilantik dan enam orang dipilih, dibentuk. Hal yang sama juga berlaku ke atas Negeri-negeri Selat, iaitu Melaka dan Pulau Pinang.

Dalam bulan julai, 1952, Ordinan Majlis Tempatan diluluskan. Ordinan ini telah menggalakkan penubuhan Majlis-majlis Tempatan di kawasan -kawasan luar bandar yang maju dan di kampung-kampung baharu. Ini adalah merupakan kelanjutan kepada Majlis Bandaran (Town Council) untuk menggalakkan sistem pentadbiran kerajaan tempatan yang lebih progresif dan demokratik.

ZAMAN PENJAJAHAN BRITISH

Dato’ Onn Jaafar merupakan pelopor dalam penentangan terhadap kerajaan British di Tanah Melayu. Zaman penjajahan British merupakan titik permulaan penyatuan bangsa di Tanah Melayu. Hal ini akibat tindakan British yang menubuhkan Malayan Union.

Pada 12.9.1945, Pentadbiran Tentera British telah memulakan Pentadbiran Tentera bagi menggantikan pemerintahan pendudukkan Jepun di Tanah Melayu. Mengikut sumber Inggeris, objektif utama Pentadbiran Tentera British di antaranya ialah untuk :
1. Mengembalikan keamanan dan mewujudkan undang-undang bagi memupuk semangat dan kecekalan rakyat jelata.
2. Membentuk Mahkamah Jenayah untuk membicarakan kes-kes jenayah.
3. Menyediakan bantuan bekalan hidup harian kepada orang awam.
4. Memulihkan semula Tanah Melayu dengan secepat mungkin supaya sebuah kerajaan awam dapat diwujudkan.
Pentadbiran Tentera British adalah di bawah kuasa Pegawai Pemerintahan Angkatan Tentera di Tanah Melayu dengan arahan langsung dari Pemerintahan Tertinggi Bersekutu, South East Asia Command. Di bawah Pentadbiran Tentera British ini juga Perkhidmatan Hal-ehwal Awam atau Civil Affairs Service diwujudkan untuk menguruskan kebajikan orang awam. Perkhidmatan hal-ehwal Awam ini diketuai oleh Major General H.R. Hone dan dibantu oleh Brigadier H.C. William, Brigadier Newboult dan Brigadier Mc. Kerron.

Pergerakan Melayu Semenanjung Johor

Dato’ Onn Jaafar telah menubuhkan Persatuan Melayu Semenanjung Johor pada 3 Januari 1946. Beliau telah berjaya mengumpulkan orang-orang Melayu yang menunjukkan rasa ketidakpuasan hati apabila kertas putih Malayan Union, yang diluluskan oleh House of Lords, Westminster untuk bersatu teguh sebagai entiti politik Melayu yang kuat.

Penubuhan Pergerakan ini adalah hasil dari persetujuan yang telah dicapai oleh 8 buah persatuan di antara beberapa buah Persatuan Melayu dan Perwakilan Daerah yang terdapat di seluruh negeri Johor. Persatuan-persatuan dan Perwakilan-Perwakilan itu ialah Persatuan Melayu Kluang, Kesatuan Melayu Johor, Persatuan Melayu Johor Baharu, Lembaga, Wakil Batu Pahat, Persatuan Melayu Segamat, wakil Mersing dan wakil Pontian.

Pergerakan Melayu Semenajung Johor yang dipimpin oleh Dato' Onn Bin Jaafar ini adalah bertujuan untuk menentang Malayan Union; menyatukan dan mengawal keselamatan orang-orang Melayu akibat dari pergaduhan kaum yang pada mulanya berlaku di Batu Pahat dan kemudian merebak ke Kuala Pilah, Negeri Sembilan, ke Lambar Kanan di Teluk Anson (kini dikenali Teluk Intan) dan Daerah Kuala Kangsar, Perak, dan ke Daerah Raub Pahang; menyatukan orang-orang Melayu dan berjuang serta mempertahankan hak-hak dan kedudukan istimewa orang-orang Melayu. Pada peringkat akhirnya, pergerakan ini bertujuan untuk menjadi badan dan penyuara dalam memperjuangkan hak-hak serta kehidupan orang-orang Melayu keseluruhannya.
Pergerakan Melayu Semenanjung Johor ini telah menjadi penganjur kepada perhimpunan Kongres Melayu Se Tanah Melayu (SeMalaya) yang diadakan pada 1, 2, 3 dan 4hb Mac 1946. Kongres yang dihadiri oleh para wakil 41 buah pertubuhan Melayu dari seluruh Tanah Melayu, termasuk Singapura telah memutuskan untuk menubuhkan sebuah badan yang mewakili seluruh orang-orang Melayu dalam gerakan menentang Malayan Union. Badan itu lahir dengan nama “Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu” atau “United Malays National Organization” (UMNO) iaitu semasa Kongres bersidang buat kali yang ke 3 pada l lhb, dan 12hb Mei 1946, di Istana Besar, Johor Baharu. Dengan tertubuhnya UMNO di bawah pimpinan Dato' Onn Bin Jaafar sebagai Presidennya yang pertama maka Kongres Melayu Se Tanah Melayu dimansuhkan mengikut ketetapan Majlis Mesyuarat yang bersidang pada ll hb. Mei 1946, dan segala pekerjaan diterima dan dijalankan oleh “Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu” .
Dengan tertubuhnya UMNO, maka Pergerakan Melayu Semenanjung Johor telah mansuh dengan sendirinya.Segala perjuangan Pergerakan Melayu Semenanjung Johor disalurkan dan menjadi perjuangan UMNO.

Kongres Melayu

Kongres Melayu Pertama

Satu perjumpaan pada 11 Mac 1946 iaitu Kongres Melayu yang pertama menggabungkan 41 pertubuhan Melayu termasuklah PKKM dan bersetuju membentuk Kongres Melayu Seluruh Tanah Melayu. Ia bermatlamat untuk menyatupadukan orang Melayu dalam satu badan penyuaraan yang kuat supaya Malayan Union dimansuhkan. Ketika ini Kongres ini belum mempunyai sebarang rancangan kemasyarakatan dan ekonomi yang tertentu sebaliknya hanya mahu memulih kembali kedaulatan raja-raja Melayu dan hak-hak orang Melayusebagaibumiputera. Ia juga telah mengisytiharkan bahawa perjanjian Mac Michael itu tidak sah kerana tiada persetujuan dan perbincangan pembesar Melayu dan rakyat jelata. Melalui Kongres ini Pertubuhaan Kebangsaan Bersatu (UMNO) ditubuhkan pada 11 Mei 1946 bagi memelihara kepentingan orang Melayu, di mana Dato Onn Jaafar menjadi Presiden yang pertama. Keengganan penerimaan Malayan Union ini diburukkan lagi apabila kaum Cina dan India turut mengkritik sesetengah bahagian gagasan itu. Bantahan-bantahan orang Melayu menjadi begitu memuncak menjelang Mei 1946, akhirnya British terpaksa akur bagi mengenetepikan berlakunya aktiviti komunis dan pelampau Melayu yang mahukaan penyatuan politik dengan Indonesia. Mereka sedar bahawa sejauhmana sekali pun sokongan orang Cina dan India terhadap gagasan ini masih tidak dapat menandingi kehebatan bantahan orang Melayu. Akhirnya satu perundingan perubahan perlembagaan dilakukan yang kemudiannya melahirkan Persekutun Tanah Melayu pada tahun 1948. Ternyata Malayan Union adalah satu peristiwa yang mempunyai rahmat yang tersembunyi. Di mana buat pertama kali bangsa Melayu bangun menentang British melalui penyatuan.

Kongres Melayu Kedua

Kongres Melayu Se-Malaya Kedua diadakan di Kuala Lumpur bagi membincangkan penubuhan pertubuhan Melayu iaitu UMNO.

Kongres Melayu Ketiga

Kongres Melayu Ketiga kemudiannya diadakan di Istana Besar Johor Bahru pada bulan Mei, 1946. Kongres inilah yang melahirkan UMNO dengan Dato’ Onn sebagai Yang Dipertuanya yang pertama. Dalam tahun ini juga iaitu pada 1 hb. Oktober, 1946 Sultan Ibrahim melantik Dato’ Onn Bin Jaafar sebagai Menteri Besar Johor. Saudara- saudaranya, Datuk Abdullah dan Datuk Mustafa pernah dilantik ke jawatan tersebut.

Kongres Kebangsaan Melayu Kedua

Pada tahun 1957, Kongres Kebangsaan Melayu Kedua telah diadakan di Kelab Sultan Sulaiman, Kampung Bahru. Kongres yang berlangsung sehingga 7hb. Mei, telah di rasmikan oleh Pengerusi Panitia Kongres Melayu Malaya Kedua Tuan Haji Yahya bin Sheikh Ahmad
Dalam kongres yang kedua ini, Dato’ Onn bin Jaafar telah mewakili Parti Negara. Selain itu, beberapa buah parti politik yang lain telah menghantar wakil-wakil mereka. Antaranya Parti Rakyat Malaya yang diketuai oleh Ahmad Boestamam, Persatuan Islam Se Malaya diketuai oleh Doktor Burhanuddin.
Tujuan kongres ini ialah untuk menyelesaikan masalah-masalah baru yang ditimbulkan oleh Suruhanjaya Reid. Suruhanjaya ini telah mengabaikan beberapa hak keistimewaan orang Melayu seperti mana yang telah termaktub dalam perlembagaan. Antara prinsip-prinsip yang ditentang oleh orang Melayu ialah berkenaan dengan kerakyatan, hak-hak asasi rakyat, hak istimewa orang Melayu, bahasa dan ugama rasmi negara.
Selain daripada itu, kongres ini juga bertujuan menyatu padukan semua fikiran dan pendapat-pendapat orang Melayu dengan cara bebas dan bertanggungjawab. Dengan keadaan demikian maka Suruhanjaya Reid akan dapat digagalkan sebelum dibahaskan di Dewan Maljis Perundangan Persekutuan.
Kongres tersebut telah berlangsung dengan hebatnya di mana beberapa orang wakil telah memberitahu bahawa bangsa Melayu akan lenyap di mata dunia dan tidak akan hidup lagi sekiranya penyata Reid yang mengesyorkan perlembagaan baru Malaya Merdeka diterima.
Sesungguhnya Kongres Kebangsaan Melayu Kedua yang telah diadakan di Kelab Sultan Sulaiman pada hari ini dalam tahun 1957, telah membuktikan hakikat sebenar bahawa orang Melayu akan menentang pemerintahan British sekiranya ia cuba mencabul hak keistimewaan orang Melayu. Ini sudahpun terbukti apabila berlakunya penentangan Malayan Union pada tahun 1946.

UMNO

UMNO yang ditubuhkan secara prinsipnya pada 1 Mac 1946 setelah pelbagai persatuan persatuan Melayu seluruh Tanah Melayu diwakili dan datang bersidang dan meluahkan pendapat ke atas isu isu berkenaan, berjaya ditubuhkan secara rasmi, setelah DYMM Sultan Sir Ibrahim Almahrum Sultan Seri Maharaja Abu Bakar, Sultan Johor pada 11 Mei 1946 di Istana Besar, Johor Bahru. Johor. Objektif asalnya ialah untuk menolak Malayan Union dengan mengesa Raja Raja Melayu yang pada masa itu sudahpun menanda-tangani Perjanjian MacMichael, di mana British berjaya yang mendapatkan ‘persetujuan’ seorang demi seorang Raja Raja Melayu keatas cadangan Malayan Union bermula dari 20 Oktober 1945 sehingga 21 Disember 1946, walaupun ramai baginda Raja Raja sebenar tidak setuju dengan cadangan Malayan Union ini. Namun pemerintah BMA mengunakan ‘ugutan’ seperti mendakwa Raja Raja Melayu yang enggan bersetuju dan menanda-tangani Perjanjian MacMichael ini akan didakwa berkerjasama dengan pihak Tentera Jepun dan diturunkan dari takhta.
Naungan baginda Tuanku Sultan Johor ini amat bermakna dan memberikan kelebihan strategik bagi Dato’ Onn Bin Jaafar dan UMNO kerana simbol restu Raja Melayu itu membolehkan lebih banyak sokongan padu dapat digembeling dari orang orang Melayu, baginda Raja Raja Melayu lebih mudah menerima UMNO sebagai mewakili majoriti orang orang Melayu dan pemerintahan British memberikan ‘muka’ dan ‘ruang’, kerana Tuanku Sultan Johor merupakan Raja Melayu paling rapat dengan British.
Objektif utama UMNO semasa penubuhanya adalah agar Malayan Union yang diisytiharkan pada 1 April 1946 itu ditolak dan digagalkan. Ini kerana Malayan Union mengambil kuasa dan juriduksi sepenuhnya Raja Raja Melayu (kecuali hal ehwal agama Islam dan adat resam Melayu), proses pemberian kerakyatan yang begitu longgar dan orang-orang Melayu hilang taraf sebagai pribumi selamanya.
Kebangkitan perasaan tidak puas hati orang orang Melayu diterajui Dato’ Onn yang berjaya ditunjukan bermula dengan perhimpunan di Batu Pahat pada 10 Februari 1946 dan kemudian setelah UMNO ditubuhkan ini berjaya mengesa Raja Raja Melayu untuk memulaukan majlis perlantikan Sir Edward Gent sebagai Gabenor Malayan Union pertama dan ini adalah tindakan signifikan kerana pihak Whitehall mula memberikan perhatian serius kepada isu ini.
Signifikan moral penubuhan UMNO dan kejayaan menafikan Malayan Union dari diteruskan ini adalah hasil dari kerjasama dan kesepaduan di kalangan orang-orang Melayu yang mengambil peranan penting dalam proses politik, yang selama ini merupakan peranan, hak dan kuasa mutlak dan eksklusif golongan keluarga DiRaja dan bangsawan sepenuhnya. Keadaan ini juga merupakan permulaan proses ‘demokrasi’ di Tanah Melayu, di mana rakyat kemudianya mempunyai hak dan kuasa menentukan masa depan mereka.

Akibat kegagalan Malayan Union, wakil-wakil Raja-Raja Melayu, UMNO dan British telah berunding dan Perjanjian Persekutuan dimeterai pada 21 Januari 1948 diKing’s House (sekarang ini dikenali Carcosa Seri Negara) dimana Persekutuan Tanah Melayu yang berpelembagaan berjaya dicapai dan wujudkan pada 1 Feb 1948. Antara artikel artikel penting dari Perjanjian Persekutuan itu ialah penubuhan Majlis Raja Raja Melayu, yang berhak membincangkan soal-soal dasar Persekutuan Tanah Melayu seperti mengenai kemasukan dan kerakyatan pedagang, rang undang berkenaan negeri negeri Melayu dan perkara perkara yang termaktub dalam Perjanjian Persekutuan itu.
Dato Onn mencadangkan bahawa keahlian parti dibuka kepada semua penduduk Tanah Melayu, tanpa mengira kaum, dan nama UMNO ditukarkan menjadi "Pertubuhan Kebangsaan Penduduk Tanah Melayu Bersatu". Disebabkan cadangan itu ditentang, Dato Onn meletakkan jawatan sebagai presiden UMNO apabila persidangan Majlis Mesyuarat Agung Keenam diadakan pada 25 - 26 Ogos 1951. Dato Onn kemudian menubuhkan Parti Kemerdekaan Malaya (IMP) pada 26 Ogos, 1951

ZAMAN PENJAJAHAN JEPUN

Semasa era penjajahan Jepun , Dato’ Onn telah dilantik menjadi pegawai Pengawal Makanan Johor Bahru. Dengan kedudukannya itu beliau bertanggungjawab membahagikan beras ke daerah penting negeri Johor seperti Segamat,Kluang, Labis, Paloh dan Muar. Dengan kedudukan itu , Dato’ Onn dikatakan dapat membantu pasukan anti-Jepun terutamanya anggota-anggota Kesatuan Melayu Muda di Batu Pahat dan Muar dengan memberi beras tanpa pengetahuan Jepun. Malah dengan kerjasama itu , Dato’ Onn telah dilantik sebagai Ketua Kesatuan Rakyat Indonesia Semenanjung (KRIS) Johor. Malah, Dato’ Onn turut dimasukkan sebagai seorang anggota kabinet kerajaan Rakyat Indonesia Semenanjung yang dicadangkan oleh KRIS di bawah pimpinan Ibrahim Yaakob.

Penglibatan Dato’ Onn di dalam golongan kiri ini sangat menarik kerana selama ini Dato’ Onn adalah ornag yang berhaluan kanan. Sebenarnya , Dato’ Onn juga seperti pegawai-pegawai kerajaan Melayu yang lain tidak mempunyai pilihan selain daripada bekerjasama dengan golongan kiri. Ini kerana hanya golongan ini diterima oleh Jepun sebagai pemimpin Melayu yang penting seperti Ibrahim Yaakub , yang menjadi ketua pasukan tentera Melayu. Ini bermakna mereka menjadi penting lebih daripada golongan kanan yang menjadi pegawai-pegawai kerajaan. Oleh itu bagi pegawai-pegawai kerajaan yang berminat dalam politik seperti Dato’ Onn , beliau terpaksa mencampuri persatuan-persatuan pimpinan golongan kiri seperti KRIS . Tindakan ini boleh dikatakan sebagai satu ‘marriage of convenience’ dengan golongan tersebut. Ia adalah satu ‘political survival’ bagi Dato’ Onn.

Setelah menjelajah seluruh semenanjung Tanah Melayu, akhirnya tentera Jepun sampailah di Johor, Batu Pahat untuk memulakan serangan ke atas Singapura. Perintah mengosongkan bandar Johor Bahru dikeluarkan kerana tentera Jepun ingin membuat persediaan terakhir untuk menggempur kota Singapura,mereka semua terpaksa menuju ke Hutan Kempas sebagai tempat perlindungan sementara. Pihak Jepun tidak dapat menyediakan tempat perlindungan bagi penduduk tempatan kerana yang diutamakan hanyalah keperluan perang kerana itu yang menentukan kalah atau menang dalam peperangan.

Sementara itu , Dato’ Onn yang sememangnya terkenal dengan sikap simpati dan mengambil berat akan penduduk tempatan tidak sampai hati membiarkan beribu-ribu orang manusia yang senasib dengannya daif menderita tanpa mendapat sebarang bantuan atau pertolongan. Beliau yakin jika bantuan dapat dihulurkan tentulah penderitaan itu tidak sebegitu berat dirasai. Beliau memang dari awal-awal lagi sudah terdorong untuk memberikan apa sahaja bantuan atau pertolongan yang terdaya olehnya kepada orang pelarian yang bersama-samanya masuk ke Hutan Kempas.

Karisma Dato’ Onn sememangnya dikenali umum sehingga orang Jepun sendiri datang mencari Dato’ Onn yang dianggap ketua orang Melayu walaupun sebenarnya beliau hanyalah salah seorang daripada beribu pelarian yang berkampung di Hutan Kempas, pertemuan itu sebenarnya untuk membincangkan cara memberi bantuan kepada orang pelarian yang kesemuanya terdiri daripada orang Melayu. Sebenarnya , orang yang berada di Hutan Kempas itu sendiri telah menganggapnya sebagai orang harapan dan tempat mengadu hal. Sejak mereka masuk hutan , Dato’ Onn dan isteri,Datin Halimah telah memulakan usaha menolong mereka yang benar-benar dalam kesusahan kerana kekurangan pakaian atau makanan, tiada tempat berteduh dan sebagainya , sebab itu ramai menganggapnya sebagai ketua mereka.

Dato’ Onn juga telah berjaya membawa pulang surat besar atau juga dikenali sebagai ‘Tangkal Monyet’ daripada pihak berkuasa tentera Jepun untuk melindungi bukan sahaja beliau dan keluarganya bahkan ke semua pelarian supaya tidak diganggu oleh askar Jepun yang bersifat nakal. Apabila askar Jepun cuba membuat kacau Dato’ Onn akan menunjukkan surat itu dan pengganggu itu tidak jadi berbuat apa-apa melainkan berundur dari situ.

Bahkan bukan itu sahaja sikap murni yang ditunjukkan oleh Dato’ Onn , beliau juga rela menjadikan khemah tempat beliau dan isterinya berteduh sebagai pusat perubatan dan menggemblengkan tenaga untuk menolong mengubat dan merawat orang sakit seberapa yang berupaya, ini memerlukan bantuan doktor , dalam kes ini Dr. Awang merupakan insan berjasa yang telah banyak menolong merawat pesakit-pesakit sepanjang tempoh pelarian itu.

Dalam tempoh pelarian itu juga , Dato’ Onn jugalah yang menjadi penenang keadaan sekiranya pertengkaran berlaku , contohnya apabila berlaku perbalahan dalam merebut-rebut sumber air yang begitu terhad di kawasan itu , Dato’ Onn berjaya mententeramkan keadaan dan memujuk pihak bersengketa supaya bertolak ansur untuk kepentingan umum. Sepanjang penempatan di kawasan itu juga , Dato’ Onn sangat bersungguh-sungguh dalam membantu semua pelarian sehingga tidak menghiraukan makan minumnya selagi beliau bertugas atau menjalankan tanggungjawabnya terhadap orang ramai. Beliau berusaha menolong menjaga keselamatan dan kesihatan beribu-ribu orang manusia di Hutan Kempas itu. Beliau tidak mahu sekali meninggalkan orang ramai , prinsip yang beliau amalkan susah bersama senang bersama.

Jelaslah semasa penjajahan Jepun , Dato’ Onn sememangnya seorang pemimpin berjiwa rakyat yang telah mengorbankan masa , tenaga , kesihatan , malah keselamatan mereka semasa di Hutan Kempas kerana menolong orang yang susah dan memerlukan.

Keganasan bintang tiga

Akibat penjajahan Jepun yang berat sebelah dalam melayani kaum-kaum di Tanah Melayu , telah wujud satu perasaan curiga-mencurigai di antara orang Cina dan orang Melayu. Tentera Jepun telah memberi layanan istimewa kepada orang Melayu sebaliknya tentera Jepun telah melayani orang Cina secara kuku besi , bahkan menyifatkan mereka sebagai musuh kerana telah sedia ada peperangan antara Cina dengan Jepun di Tanah Besar China sejak beberapa tahun terdahulu. Dalam pada itu , anasir komunis tidak ketinggalan mengambil kesempatan untuk memburukkan lagi keadaan dan permusuhan antara kaum yang sedia ada.

Berikutan berita tentang perbuatan komunis menangkap orang Melayu yang tidak berdosa dan mendera mereka , ini telah membangkitkan kemarahan orang Melayu di seluruh Tanah Melayu. Dengan itu , Kiai Salleh dengan pimpinannya bangun untuk melancarkan gerakan balas. Dengan kebangkitan itu , Dato’ Onn telah mengambil tindakan berkesan supaya dapat menghentikan pertumpahan darah tersebut. Dato’ Onn percaya bahawa jika pertempuran berlarutan , nescaya banyak lagi nyawa yang tidak berdosa akan menjadi korban. Berikutan itu , Dato’ Onn telah mencari jalan pendamaian antara kedua-dua pihak supaya keamanan dapat dicapai.

Oleh yang demikian , tugas utama Dato’ Onn selaku pegawai Daerah Batu Pahat supaya persetujuan antara orang Melayu dan pihak komunis dapat dicapai. Dato’ Onn dengan beraninya telah mengambil keputusan untuk berjumpa sendiri dengan Ketua komunis atau Bintang tiga. Walaupun berita kematian pegawai Daerah sebelumnya iaitu Ismail bin Dato’ Abdullah masih bermain di fikirannya , beliau sedar akan hakikat itu. Tetapi kalau beliau sendiri tidak berani mengambil langkah tersebut , maka tidak ada orang lain yang sanggup. Rasa tanggungjawab sebagai ketua daerah , semangat kebangsaan Melayu dan keagamaannya tidak mengalih haluannya daripada mengambil langkah yang paling berbahaya dalam sejarah hidupnya untuk kepentingan dan keselamatan orang ramai. Beliau percaya jika tindakan sedemikian tidak diambil maka lebih banyak lagi nyawa yang akan terkorban , bagi Dato’ Onn keganasan yang sentiasa berkembar dengan kekejaman itu hidup lama dan subur atas keganasan dan kekejaman juga. Ini hanya akan dapat dicegah melalui kedamaian dan keamanan sahaja.

Akhirnya dengan berbasikal , Dato’ Onn pergi bertemu mata dengan ketua Bintang Tiga yang bermarkas di Bukit Pasir , Batu Pahat. Sejurus sampai di kawasan yang dituju , Dato’ Onn dibawa oleh kuncu-kuncu komunis untuk berjumpa dan dibawa masuk ke sebuah rumah dan disitulah beliau berhadapan dengan ketua gerombolan komunis. Rundingan dimulakan yang membincangkan bagaimana pertempuran Cina-Melayu dapat dihentikan supaya pertumpahan darah dapat dihentikan dan memberi keamanan di seluruh Batu Pahat. Rundingan ini berlaku pada bulan puasa , hari itu merupakan hari yang paling bersejarah dalam hidupnya kerana pada hari itulah beliau berjaya membuka jalan untuk menghentikan pertempuran kaum di daerah Batu Pahat. Dato’ Onn pulang ke rumahnya dengan keadaan gembira setelah berjayanya rundingan itu.

Belum pun sempat hendak berfikir dua kali , setelah beliau pulang dari markas besar Bintang Tiga di Bukit Pasir itu , maka datang orang memberitahu bahawa sebilangan besar orang Melayu yang menjadi pengikut Kiai Salleh telah berhimpun di Bagan bersiap sedia untuk melancarkan serangan ke atas penduduk Cina di Bandar Penggaram. Dato’ Onn bergegas ke tempat kejadian dan menggesa supaya rancangan mereka untuk menyerang ibu kota daerah itu dihentikan. Namun , Dato’ Onn kesal kerana pertempuran telah berlaku semula dan bimbang kejadian seperti itu akan memusnahkan harapan untuk memulihkan keamanan.

Sebenarnya Dato’ Onn dan Kiai Salleh silih berganti berada di Johor Bahru dan Batu Pahat atas perintah Sultan Ibrahim.Sementara beliau berada di Batu Pahat , Kiai Salleh sepatutnya berada di Johor Bahru di Istana Raja , tetapi dalam diam beliau telah pulang ke Batu Pahat untuk mengumpul orang-orangnya di Bagan untuk menyerang orang Cina. Dato’ Onn berasa amat kecewa dengan tindakan itu. Oleh itu , Dato’ Onn dengan ditemani oleh Dato Abdul Rahman , berkejar ke Bagan sebelum terlambat untuk menemui Kiai Salleh dan orangnya bagi menghalang niatnya itu. Setibanya di sana , Dato’ Onn terus menyeru kepada Kiai Salleh dan pengikutnya supaya berhenti daripada mengambil tindak balas terhadap orang Cina secara sendirian. Beliau tidak mahu nama orang Melayu tercemar,rosak, dan hina dipandang orang. Setelah melontarkan kata-kata bersungguh kepada Kiai Salleh di hadapan pengikutnya, Kiai Salleh tidak berkata apa-apa. Tetapi pengikut disekelilingnya telah terpengaruh kuat dengan penerangan dan rayuan yang telah dibuat oleh Dato’ Onn.

Dengan secara spontan , mereka bangkit beramai-ramai melahirkan kesediaan untuk menerima nasihat Dato’ Onn dan mereka berikrar akan patuh kepadanya untuk menghentikan pertempuran Cina-Melayu dan memulihkan keamanan di seluruh daerah Batu Pahat.

Sekali lagi Dato’ Onn berjaya dengan cemerlangnya. Tidak berapa ketika dahulu , beliau berjaya mendapatkan ketua Bintang Tiga bersetuju menghentikan perbuatan jenayah komunis dan sekarang orang Melayu pula bersetuju tidak akan meneruskan tindakan balas terhadap orang Cina. Kejayaannya mengamankan orang Melayu dan orang Cina di Batu Pahat dan mengembalikan ketenteraman di daerah itu meletakkan Dato’ Onn pada satu kedudukan istimewa yang disanjung tinggi oleh seluruh kaum Cina dan Melayu di seluruh negeri Johor, malah di seluruh Tanah Melayu.

RUJUKAN

1.Dato’ Onn Jaafar , Ramlah Adam , Gateway Publishing House Sdn. Bhd. 1987 (m/s 13-16)

2.Biografi Tokoh Pilihan Malaysia, Abdullah Zakaria Ghazali dan Adnan haji Nawang , Penerbit Universit Malaya 1997 (m/s122-123)

3.BIOGRAFI DATO’ ONN Hidup Melayu ,Anwar Abdullah , Penerbit Universiti Kebangsaan Malaysia Bangi 2005 (m/s 98-133)

LATAR BELAKANG

DATO' ONN BIN JAAFAR

Keluarga

ayah kepada dato onn

ibu kepada dato onn

Keluarga beliau merupakan antara keluarga yang paling berpengaruh di Johor, semenjak lewat abad ke 19 dan sehingga hari ini. Ayahanda beliau, Allahyarham Dato’ Jaafar Haji Mohamed (1838-1919) merupakan Menteri Besar Johor pertama dan pengasas sistem pentadbiran Kerajaan Johor, seperti mana yang wujud sehingga hari ini. Berbangsa Melayu dari keturunan Bugis dan berasal dari Daik. Beliau dilahirkan pada tahun 1838 di Teluk Belanga, Singapura, dan mendapat pendidikan Melayu dan Inggeris. Beliau adalah berketurunan Bendahara Paduka Raja Johor dan Bendahara Kerajaan Melaka.
Ibu Dato Onn Jaafar ialah Hanim Rogayah seorang wanita Timor Dekat berketurunan Turki. Beliau mempunyai 15 orang adik beradik lelaki dan perempuan yang seibu sebapa, sebapa dan juga seibu sahaja. Adik beradik sebapa ialah Mustafa, Rogayah, Aminah, Fatimah, Khadijah, Abdullah dan Dara. Adik beradik seibu beliau ialah Ungku Abdul Aziz yang merupakan Menteri Besar Johor sehingga Perang Dunia Kedua, Ungku Abdul Hamid iaitu ayah kepada Professer Ungku Aziz dan Syed Ali iaitu ayah kepada Professer Doktor Syed Hussein Al-Attas dan Doktor Syed Naquib Al-Attas manakala adik beradik yang seibu dan sebapa dengan beliau ialah Muhammad, Ahmad, Yahya, Aishah, Kamariah dan Azizah.

Dato Onn Jaafar telah dipelihara oleh Sultan Ibrahim sejak daripada kecil. Beliau merupakan anak angkat kepada sultan. Beliau telah diasuh oleh wanita Inggeris di Johor Bahru sebeum melanjutkan pelajaran ke England bersama-sama tiga orang putera Sultan Ibrahim iaitu Tunku Mahkota Ismail, Tunku Abu Bakar dan Tunku Ahmad. Pada tahun 1903, Beliau telah melanjutkan pelajarannya di Alderburgh Lodge School, Suffolk, England. Dia ke sana sebagai pengiring putera-putera Sultan Johor.

Anakanda beliau, Allahyarham Tun Hussein Onn (1922-1990) mengikut jejak langkah untuk aktif dalam politik dan akhirnya menjadi Presiden UMNO ke IV dan Perdana Menteri Malaysia ke III (Januari 1976- Julai 1981). Cucunda beliau, Dato’ Hishamuddin Tun Hussein juga kini aktif dalam politik perdana dan kini menjawat Ketua Pemuda UMNO (ayahandanya, Kept. Hussein Onn pernah menjawat sebagai Ketua Pemuda UMNO pertama) dan Menteri Pelajaran. Sebelum ini beliau Menteri Belia dan Sukan. Antara ahli ahli keluarga Dato Onn lain yang mencapai kecermerlangan dalam kerjaya dan bidang masing masing ialah anakanda beliau, Lt. Jen. (B) Dato’ Jaafar Onn, mantan Timbalan Panglima Tentera Darat, Prof. DiRaja Ungku Aziz Hamid, mantan Naib Canselor Univerisiti Malaya, Allahyarham Prof. Syed Hussein Al Attas, pengasas Parti Gerakan dan mantan Naib Canselor Universiti Malaya, Prof. Dr. Syed Naguib Al Attas, pakar ternama falsafah dan pemikiran Islam dan Tan Sri Datuk Dr. Zeti Akhtar Aziz, Gabenor Bank Negara (juga Gabenor Bank Negara wanita pertama diseluruh Commonwealth).

Pendidikan

Dato Onn Jaafar mendapat pendidikan Melayu sebelum melanjutkan pelajarannya di England. Beliau belajar bahasa Inggeris dengan wanita Inggeris yang menjaga beliau ketika menjadi anak angkat Sultan Ibrahim. Pada tahun 1903, beliau telah melanjutkan pelajarannya ke Sekolah Aldebury Lodge, di Soffolk, England. Dato Onn meneruskan lagi pelajarannya setelah pulang ke tanah air pada (1910-1911) di Maktab Melayu Kuala Kangsar. Setelah tamat pengajian, beliau pulang ke Johor Bahru dan berkhidmat dengan kerajaan Johor.

Keperibadian

Sebagai seorang nasionalis, beliau seorang yang tenang tetapi tegas. Beliau telah membangkitkan kesedaran ke arah kemerdekaan serta memberi harapan baru kepada orang Melayu. Kehidupannya di hutan bersama orang kampung semasa pemerintahan Jepun, telah mendekatkan beliau dengan erti kemanusiaan sebenar terutama semasa kesusahan dilanda peperangan. Apabila perang tamat beliau menggerakkan orang Melayu dalam satu barisan ke arah mendapatkan kemerdekaan daripada penjajah Inggeris dengan menggagalkan hasrat menubuhkan Malayan Union. Datuk Onn juga dikenali sebagai seorang tokoh politik yang berkarisma kerana pandangan jauhnya yang mahu menyatukan seluruh rakyat negara ini tanpa mengira bangsa dan keturunan dalam satu ideologi politik.

Sifatnya yang tenang dan tidak terburu-buru dalam mendapatkan kemerdekaan ini telah digunakan oleh saingan politiknya yang sering meniupkan semangat kemerdekaan dengan mengangkat senjata. Beliau juga seorang yang tegas, berdisiplin dan merupakan seorang yang rajin. Beliau sangat degil dan pantang mengubah haluan sesudah menetapkan pedoman menuju matlamatnya. Pada kebiasaannya beliau tidak akan berpatah balik daripada segala keputusan yang telah dibuat. Dato Onn juga merupakan seorang yang rendah diri. Beliau tidak makan pujian dalam melakukan sesuatu pekerjaan. Beliau melakukan segala tugas dengan penuh tanggungjawab dan amanah. Beliau juga merupakan seornag pemimpin yang bijak, jujur, ikhlas, bertimbang rasa dan tidak mementingkan pangkat.

Semasa dilanda krisis, beliau juga merupakn seorang pemimpin yang tabah dan berani dalam mengharungi saat-saat yang getir. Ekoran peristiwa tersebut beliau mengalami pahit getir hidup yang belum pernah dirasainya ketika berada di Singlap. Peristiwa ini jelas memperlihatkan keperibadiannya yang tinggi dan sanggup mengharungi pelbagai cabaran semasa mentadbir Johor. Namun beliau dilihat sentiasa mementingkan sultan. Sikapnya tidak pernah takut dan tidak gentar untuk mengambil sesuatu tindakan yang dapat menyelamatkan harta benda dan nyawa manusia yang tidak berdosa daripada terkorban dengan sia-sia. Dalam hal ini, keselamatan dirinya sendiri telah menjadi perhitungan yang kedua kepadanya.

Hidup berumahtangga

Anwar Abdullah. 2004. Dato’ Onn mendirikan rumah tangga dengan Datin Halimah binti Hussein pada 3 Mei 1921. Perkahwinan ini ialah kali yang ketiga bagi Dato’ Onn dan kali kedua bagi Datin Halimah. Mereka hidup teman meneman selama 41 tahun sebelum Dato’ Onn berpindah dari alam yang fana ke alam yang kekal.

Dato’ Onn berkahwin bagi kali pertamanya dengan Rafi’ah, salah seorang anak angkat kepada Dato’ Jaafar. Hasil perkongsian hidup ini lahirlah tiga orang anak, kesemuanya perempuan. Mereka ialah Hawa, Rokiah dan Salehah. Rafi’ah meninggal dunia semasa anak bongsu mereka, Salehah berumur 10 hari. Daripada isteri yang kedua, Dato’ Onn mendapat seorang anak perempuan lagi, tetapi anaknya itu meninggal dunia semasa bayi lagi. Beliau bercerai hidup dengan isteri kedua ini.

Datin Halimah ialah seorang balu yang jelita apabila Dato’ Onn mengahwininya pada 1921. Suami Datin Halimah yang pertama ialah Muhammad, salah seorang saudara tua Dato’ Onn. Setelah isteri pertamanya, Rafi’ah, meninggal dunia dengan meninggalkan tiga orang anak yag masih kecil, Datin Halimahlah yang menolong memelihara anak-anak Dato’ Onn yang telah kehilangan ibu itu. Beliau menolong Dato’ Onn memelihara Hawa, Rokiah dan Salehah tanpa beza membeza dengan anak-anak kandungnya sendiri, Abid dan Abidin. Anak Dato’ Onn bersama dengan Datin Halimah ialah Hussein ( kemudian menjadi Perdana Menteri ), Ja’afar, Gharieb, Nel, Nurziah dan Tahir.

Datin Halimah tidak menafikan tentang adanya perselisihan faham antaranya dengan Dato’ Onn. Tentulah tidak dapat diterimaoleh akal adanya suami isteri yang tidak pernah berselisih faham dalam masa hidup bersama berpuluh-puluh tahun. Tetapi menurut Datin Halimah , perselisihan faham itu hanyalah perbezaan pendapat mengenai satu hal yang timbul daripada usaha atau ikhtiar bersama untuk mencari kebaikan dalam pengurusan rumah tangga dan cara-cara yang lebih baik untuk menarik anak-anak supaya meminati pelajaran atau membiasakan diri untuk membuat sesuatu pekerjaan yang perlu bagi kesempurnaan rumah tangga.

Dato’ Onn sentiasa memberi kepercayaan penuh kepada isterinya, terutama sekali dalam urusan rumah tangga. Beliau sentiasa bersikap lemah lembut terhadap anak dan isteri. Dari awal perkahwinannya lagi , beliau tidak pernah campur tangan dalam hal pengurusan rumah tangga, khasnya tentang perbelanjaan sehari-hari. Misalnya, menurut Datin Halimh, semasa Dato’ Onn menjadi Menteri Besar, setiap bulan beliau menyerahkan kepada isterinya 1000 ringgit daripada gajinya yang berjumlah lebih kurang 1200 ringgit untuk perbelanjaan rumah tangga. Yang selebihnya diambil untuk perbelanjaan sendiri. Daripada wang 1000 ringgit itulah Datin Halimah berbelanja bukan sahaja keperluan keluarga tetapi untuk perbelanjaan jamuan yang diadakan oleh Dato’ Onn sekali sekal di rumahnya untuk pelawat, termasuk mereka yang datang dari luar negeri.

Dato’ Onn menanggap isteri bukan sahaja sebagai teman kelamin tetapi sebagai kawan dan teman yang paling damping dalam hidup seseorang manusia. Beliau mengetahui apa yang patut diketahiu oleh isteri dan apa yang perlu disampaikan oleh suami kepada isteri untuk pengetahuannya.

Dalam masa berehat di rumah atau masa lapang, Dato’ Onn suka sekali bernual-bual dengan isterinya akan hal-hal yang berlaku seharian. Beliau tetap berpegang kepada pendapat bahawa isteri itulah tempat mengadu hal dan mencari keimbuhan hati.

Rumah tangga yang bahagia dengan kelamin yang saling kasih mengasihi sudah tentu dapat melahirkan keluarga yang kasih mesra, sentosa dan bahagia. Tetapi segala-gala ini tidak bererti semestinya ada rumah yang besar, perabot yang lengkap, ada beberapa orang gaji dan tukang kebun, tukang masak yang pandai dan beberapa orang hamba sahaya. Unsur-unsu yang penting sebagai ramuan hidup berkeluarga yang ria dan bahagia adalah persefahaman antara suami isteri dan harmoni di kalangan anggota keluarga.
Dato’ Onn sebagai seorang bapa telah berjaya menanam semangat kekeluargaan, persahabatan dan kemasyarakatan dalam jiwa anak-anaknya, baik lelaki ataupun perempuan. Beliau sentiasa kelihatan riang gembira apabila berada di sisi anak-anak dan isterinya, seolah-olah tiada tempat lain lagi di bawah langiit ini yang dapat menghiburkan hatinya seperti di rumah tangganya sendiri. Manusia yang belum mempunyai anak kandung sendiri belum lagi mengetahui dan mengalami bagaimana rasanya kasih sayang yang tumbuh daripada kehidupan berumah tangga atau berkeluarga.

Dato’ Onn yakin bahawa sebaik-baik cara membentuk anak adalah dengan cara ibubapa itu sendiri menunjukkan contoh dan teladan yang baik dan memberi tunjuk ajar dan bimbingan yang praktis, bukan hanya dengan berteoti atau main mulut sahaja.

HILANGNYA SEORANG PAHLAWAN

Anwar Abdullah. 2004. Berita kematian putera Tanah Melayu dan jaguh politik kebangsaan yang ulung itu diterima dengan rasa sedih yang amat sangat oleh rakyat jelata seluruh negara. Antara berjuta-juta penduduk Mlaya yang terharu dengan kehilangan anggota Parlimen yang berkaliber besar dan negarawan yang paling bijak itu ialah Perdana Menteri, Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj. Pada saat keharuannya itu, beliau, dengan serta merta mengumumkan bahawa Kerajaan Persekutuan akan memberi penghormatan terakhir kepada Dato’ Onn dengan mengadakan istiadat pengkebumian negara kerana mengenangkan jasanya yang tidak ternilai kepada bangsa dan nusa.

Dato’ Onn dilahirkan dalam zaman tanah tempat tumpah darahnya masih berada di bawah pemerintahan asing, iaitu penjajahan British. Tetapi beliau meninggal dunia semasa bangsa dan nusa yang dicintainya mencapai kemerdekaan dan wujud dengan penuh kedaulatan, hasil daripada perjuangan keringat dan semangat serta pengorbanan rakyat jelata di seluruh negara.

Dato’ Onn dalam masa hidupnya menempuh dua zaman ; zaman penjajahan dan zaman kemerdekaan, zaman kehambaan dan zaman ketuanan- dengan dirinya terlibat secara lansung dengan aktifnya. Beliau mengalami rentak ragam dan gaya kedua-dua zaman itu dengan memperlihatkan sikap keperwiraan dan kebijaksanaan yang sukar dicari taranya di kalangan tokoh politik atau pemimpin kebangsaan yang segenerasi atau semasa dengannya.

Dato’ Onn dalam arena politik, membumbung tinggi mengatasi, dan jauh ke hadapan mendahului, rakan-rakan seperjuangan dan lawan-lawannya. Tetapi yang lebih penting daripada itu ialah Dato’ Onn mengambil bahgian yang lebih besar, dan meninggalkan banyak kesan dalam bidang pentadbiran, sosial dan kebudayaan; dan dalam arena politik semasa dalm penjajahan dan selepas Tanah Melayu mencapai kemerdekaan.

Jasa Dato’ Onn yang paling besar kepada bangsa dan nusa, yang tidak akan dilupai zaman, ialah kejayaannya menyatupadukan seluruh umat Melayu ketika Tanah Melayu dilanda oleh malapetaka politik yang paling besar pernah menimpa bangsa Melayu. Beliau membina landasan untuk mereka meneruskan perjuangan ke arah kemerdekaan akhirnya. Beliau berhasil mengubah semangat dan konsep perjuangan kebangsaan daripada ”Hidup Melayu” kepada ”Merdeka”.

Dato’ Onn menaja RIDA (sekarang MARA) untk membuka peluang perdagangan dan perusahaan orang Melayu yang tertutup sepanjang masa yang Tanah Melayu dikuasi oleh penjajah. Beliau menyedari kelemahan orang Melayu dalam lapangan ekonomi tetapi beliau yakin sepenuhnya bahawa kedudukan politik tidak boleh kekal dengan lebih kuat jika keadaan ekonomi lemah atau pincang dalam sebuah negara merdeka yang moden. Nasib ekonomi orang Melayu pada masa hadapan bergantung kepada jaya atau tidaknya MARA melaksanakn rancangannya; meninggikan taraf hidup bangsa Melayu.

Dato’ Onn berjaya mendapatkan sokongan rakyat dan pemerintah untuk mewujudkan satu dasar negara yang menjadikan bahasa Melayu bahasa rasmi dan Bahasa Kebangsaan. Ini adalah satu sumbangan yang paling besar Dato’ Onn kepada negara dalam kempen kerajaan Tun Abdul Razak menyatupadukan rakyat yang terdiri daripada berbagai-bagai kaum, kepercayaan serta kebudayaan.